Corniglia, miasteczko na szczycie skalistego klifu

Cinque Terre, dawne rybackie wioski, położone nad Morzem Liguryjskim, u stóp stromych wzgórz, pokrytych winnicami, do których można było dotrzeć jedynie łodzią. Dziś miasteczka połączone są ścieżką, biegnącą wzdłuż skalistych zboczy i linią kolejową, chowającą się w tunelach wykutych w skałach. Ze względu na swoje unikalne położenie i architekturę Monterosso, Vernazza (klik → Vernazza, najbardziej urocze miasteczko Cinque Terre), Corniglia, Manarola oraz Riomaggiore, zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturalnego i przyrodniczego UNESCO.

Corniglia – jedno z pięciu miasteczek liguryjskiego Parku Narodowego Cinque Terre, zbudowane na szczycie skalistego klifu. Jako jedyne z nich, nie leży bezpośrednio nad brzegiem morza i żeby do niego dotrzeć trzeba pokonać wiele stromych schodów, zwanych Scalianata Lardarina, które liczą 382 stopnie.

Tereny wokół Corniglii, otoczone są tarasami z kaskadowo rosnącymi winoroślami i oliwnymi drzewkami. Znad morskich urwisk, rozpościera się imponujący widok na Morze Liguryjskie, aż po Manarolę – kolejne ze słynnych miasteczek.

Corniglia to zaledwie kilka wąskich uliczek, ale mieszczące się przy nich sklepiki oferujące regionalne produkty, lodziarnie, bistra i tawerny tworzą wyjątkowy klimat.

Ważnym zabytkiem Corniglii jest kościół San Pietro zbudowany ok. 1350 roku, w stylu gotycko-genewskim. Fasada kościoła ozdobiona jest marmurową rozetą i płaskorzeźbą przedstawiającą jelenie, które są godłem wioski. Sercem miasteczka jest Largo Taragio, główny plac Corniglia.

---

Niezwykłą atrakcją Corniglii, podobnie jak pozostałych miasteczek Cinque Terre, są ścieżki Parku Narodowego – Sentiero Azzurro. Po obfitych opadach deszczu w 2011 roku i osunięciu ziemi, szlak pomiędzy Corniglią i Manarolą jest zniszczony. Jego ponowne otwarcie planowane jest w kwietniu 2018 roku.

Ciekawostką Corniglii jest malownicza plaża – La spiaggia di Guvano, która zasłynęła w 1960 roku jako miejsce spotkań hipisów i nudystów. Na plażę przechodzi się przez dawny tunel kolejowy, który zaczyna się od schodów Lardarina. Guvano słynie ze specyficznego mikroklimatu, który sprzyja rzadkim dla tej części wybrzeża morskiego, roślinom Macchia Mediterranea.