Beskid Mały – spacerem na Magurkę Wilkowicką

Przełom jesieni i zimy to trudny czas do uprawiania aktywności na świeżym powietrzu. Pogoda nie zawsze sprzyja – mokre, śliskie szlaki górskie, często przyprószone pierwszym śniegiem, krótki dzień i niskie temperatury sprawiają, że dłuższe wyprawy w góry nie są możliwe. Na rower za zimno – na narty za wcześnie. Na szczęście w Beskidach jest wiele dostępnych miejsc przez cały rok.

W oczekiwaniu na otwarcie narciarskiego sezonu, można wybrać się na piesze wycieczki, które nie są wymagające, za to niezwykle atrakcyjne pod względem krajobrazowym. Idealny pod tym kątem jest Beskid Mały – niewielka, ale rozległa grupa górska stanowiąca od południa przedłużenie Beskidu Żywieckiego, a od północy łącząca się z kotliną Oświęcimską. Wszystkie szczyty, Beskidu Małego są do siebie zbliżone wysokością, przekraczającą niewiele ponad 900 m.n.p.m. Ważniejsze szczyty tej grupy górskiej to Magurka Wilkowicka (909 m), Łamana Skała (929 m), Czupel (933 m) i Leskowiec (922 m).

Dobre połączenie drogowe i kolejowe okolic Beskidu Małego sprawia, że turystom łatwo dostać się do punktów wyjściowych wielu szlaków. Trasy są tu dość łatwe i spokojne.

Mój ulubiony szlak, to szlak ze Straconki w Bielsku-Białej na Magurkę Wilkowicką i dalej na Czupel. Zbocza Magurki porasta las, a z polany pod szczytem roztacza się wspaniały widok na Beskid Śląski i Żywiecki. Doskonale widać stąd Babią Górę, Pilsko i Wielką Raczę, a także Baranią Górę, Skrzyczne i Klimczok.

W chłodne i mroźne dni można ogrzać się w schronisku wzniesionym w 1913 roku w miejsce dwóch wcześniejszych (z 1903 i 1907 roku), które całkowicie spłonęły.

W zimie Magurka jest ośrodkiem narciarstwa biegowego – cztery wyznaczone pętle spełniają wymogi FIS.