Pejzaże malowane jesienią – Park Zamkowy w Pszczynie

Jesienią, gdy dni są coraz krótsze, a światło nie jest już pełne kontrastów i łagodnie dociera w głąb obiektywu, zatrzymane w kadrze obrazy przybierają iście malarską formę. Natura staje się niewyczerpanym źródłem fotograficznych inspiracji.

Wczesnym rankiem, lekko rozmyte, zamglone krajobrazy, w kolorach brązów i szarości wprawiają w melancholijny nastrój.

Ulubionym jesiennym plenerem fotografów jest założony w połowie XVIII wieku, Park Zamkowy w Pszczynie. Ozdobny ogród, przylegający do pałacu, w XIX wieku przekształcono w park krajobrazowy w stylu angielskim. Pojawiły się wtedy charakterystyczne dla tego typu założeń elementy: rozległe otwarcia widokowe, malownicze skupiska krzewów, otwarte łąki i samotne, rozłożyste drzewa. Rozlewiska przepływającej przez park rzeki Pszczynki i liczne stawy z wysepkami, obsadzone drzewami o zwisających nad taflą wody konarami, połączono łukowatymi mostkami. W parku rosną wspaniałe i potężne dęby szypułkowe, kasztanowce, cisy, lipy drobnolistne, jesiony, buki zwyczajne i czerwone, okazałe graby, wiązy, modrzewie, świerki srebrzyste, brzozy, klony i platany.

W malowaniu pejzaży, jesień osiągnęła prawdziwą doskonałość.