Zielona łączka na wielkanocnym stole

Z okresem wielkanocnym kojarzą się nam kolorowe rośliny cebulowe: żonkile, krokusy i tulipany. Wiosenne wierzbowe bazie i obsypane żółtymi kwiatami krzewy forsycji, to tradycyjne świąteczne symbole. Do tych symboli zalicza się także rzeżucha, czyli pieprzyca siewna (Lepidium sativum)- znak wiosennego odrodzenia przyrody. Jej zieleń uosabia życie i nadzieję, dlatego nie może zabraknąć jej na wielkanocnym stole. Znana była w starożytnej Europie, a zwyczaj jej wysiewania na Wielkanoc sięga XV wieku. Stawia się na niej wielkanocnego baranka, albo kolorowe pisanki.

Pełne smaku i zdrowia lekko pikantne kiełki, potrzebują około 7 dni, aby dostatecznie wyrosnąć z nasion. Nadszedł więc ostatni termin jej wysiewu, by znalazła swoje miejsce na świątecznym stole. Jej uprawa jest łatwa, wystarczy wysiać ją na wilgotne podłoże np. watę i ustawić w ciepłym, słonecznym miejscu. Żeby stanowiła dekorację, trzeba dobrać do tego odpowiednie naczynie. Ja tym razem, wybrałam piętrową paterę do ciasteczek, na której rzeżucha pięknie się prezentuje z każdego miejsca przy stole.

Rzeżucha to jednak nie tylko świąteczna dekoracja stołu, ale także świetny dodatek do potraw. Ze względu na jej dobroczynne właściwości powinno się ją uprawiać cały rok, szczególnie wtedy, gdy brakuje witamin ze świeżych warzyw. Te niepozorne drobne roślinki, należące do rodziny kapustowatych (Brassicaceae), są cennym źródłem witamin: A, B, C, K, a także soli mineralnych: żelaza, wapnia, magnezu, fosforu, potasu, cynku oraz łatwo przyswajalnego jodu. Ich ostry, wyrazisty smak dobrze wpływa na apetyt i trawienie.

Nie może zabraknąć jej na wielkanocnym śniadaniu. Posypane świeżą rzeżuchą połówki ugotowanych na twardo jaj, wyglądają bardzo apetycznie 🙂

Rzeżucha idealnie komponuje się z twarożkiem, albo po prostu – ze świeżym pieczywem z masłem.