Florencja – śladami Dantego, Leonarda da Vinci i prof. Langdona

Florencja, obok Wenecji, to moje ukochane włoskie miasto. Bywałam tu wiele razy odkrywając wciąż nowe, intrygujące swoją historią i pięknem miejsca.

Najpiękniejszy widok na panoramę Florencji z przepływającą przez jej środek rzeką Arno, roztacza się ze Wzgórza Michelangelo przy Piazzale Michelangelo.

Stolica Toskanii jest kolebką wspaniałej epoki renesansu, czerpiącej z wielu dziedzin artystycznych – architektury, malarstwa, rzeźby, a także literatury.

To we Florencji tworzyli Dante, Michał Anioł, Leonardo da Vinci, Rafael, czy genialny architekt Brunelleschi.

Duomo, czyli katedra Santa Maria del Fiore, której wspaniała kopuła dzieła Brunelleschiego, góruje nad wąskimi uliczkami Florencji.

W XV wieku było to jedno z najbardziej znanych miast świata, przyciągające w twórczych poszukiwaniach wielu artystów.

Campanile to dzwonnica katedry, którą zaprojektował Giotto, najzdolniejszy malarz epoki średniowiecza.

Geniusz artystów mógł rozwijać się dzięki wsparciu finansowemu bogatych mecenasów sztuki. Wcześniej, gdy głównym zleceniodawcą artystów był Kościół, sztuka związana była z tematyką religijną. Finansowanie sztuki przez świeckich mecenasów mi.in Medyceuszy – najpotężniejszego florenckiego rodu, pozwoliło na artystyczne poszukiwania w innych sferach. Większość powstałych w tym czasie dzieł, znajduje się w Galleria degli Uffizi, która jest jednym z najważniejszych muzeów świata.

Galleria degli Uffizi – w której możemy podziwiać dzieła Michała Anioła, Rafaela, Boticcellego, Caravaggia i wielu innych artystów.

Jedna z sal Gallerii degli Uffizi.

Żeby zobaczyć  „Narodziny Wenus” Sandro Botticelli, do Uffizi ustawiają się długie kolejki, których można uniknąć przychodząc tuż przed otwarciem muzeum. 

To tu także, znajduje się  Galleria dell’Accademia z oryginałem rzeźby Dawid – Michała Anioła i malarstwem mistrzów XIII i XVI wieku.

Kopia słynnej rzeźby Michała Anioła stojąca przy Piazza della Signoria. Oryginalna rzeźba, zanim trafiła do muzeum, stała tu przez 350 lat. 

Perseusz z głową Meduzy, dzieła Benvenuto Celliniego. Rzeźba eksponowana pod arkadami Loggia della Signoria, zwanymi  także Loggia dei Lanzi, niedaleko wejścia do Uffizi.

Najsłynniejszy widok i  zarazem najsławniejszy zabytek Florencji – Ponte Vecchio.

Był to jedyny most oszczędzony przez hitlerowców (pozostałe zostały wysadzone), podczas wycofywania się w 1944 roku z tych rejonów. Ze swoim słynnym Corridoio Vasariano (Korytarzem Vasariego), zbudowanym na polecenie  księcia Cosima przez Giorgio Vasariego, łączącym Uffizi z Palazzo Pitti, przetrwał prawie 700 lat. Na moście znajduje się wiele sklepów złotniczych i jubilerskich, z ozdobnymi, drewnianymi okiennicami.  Dawniej, były tu sklepy rzeźników, rybaków i garbarzy, ale ze względu na nieznośny zapach wydobywający się ze sklepów, wyrzucono ich.  Za podwójny czynsz, wprowadzono w ich miejsce złotników.

Odrębny od reszty Toskanii charakter Florencji wynika z jej kulturowego dziedzictwa. Florentczycy są ogromnie dumni ze swego pochodzenia i przywiązania do regionu, co żartobliwie jest określane przez Włochów – campanilisimo – co znaczy, że ich zainteresowanie, tym co poza Florencją, sięga nie dalej niż głos dzwonu z pobliskiej dzwonnicy campanile. O ich charakterze pisał także Dante, wielki poeta, wskazując na wyniosłość i dumę Florentczyków.

Dante Alighieri – poeta, którego La Divina Commedia (Boska Komedia) uznana jest za arcydzieło, zasłużył się Florencji jako polityk i dyplomata.

Dzięki długim tradycjom rzemieślniczym, w bocznych uliczkach Florencji (głównie dzielnicy Oltrarno) mnóstwo jest małych pracowni, warsztatów i sklepików.

Uroczy sklep z rękodziełem i zabawkami, przy Via della Condotta, uznany  według amerykańskiego przewodnika „Travel & Leisure” za jeden z 15 najpiękniejszych sklepów na świecie.

Dziś Florencja wciąż inspiruje artystów i twórców. To tu właśnie, Dan Brown umieścił akcję swojego apokaliptycznego thrillera – „Inferno”, zmuszając swojego bohatera, Roberta Langdona, naukowca zajmującego się symbolami, do rozwiązania zagadek związanych z dziełem Dantego „Piekło”.

Pałac Pitti od strony Ogrodów Boboli.

Niezwykłą przyjemność sprawia wyruszenie śladami głównego bohatera książki, wizyta we wspomnianej już katedrze Santa Maria del Fiore przy Piazza del Duomo, wypicie filiżanki espresso w Caffe Rivoire przy Piazza della Signoria, wizyta na Ponte Vecchio, spacer w Ogrodach Boboli przy Pałacu Pitti.

Ogrody Boboli ze słynną Viottolone – aleją cyprysówi z XVII wiecznymi posągami (w 2013 roku obiekt został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO).

Niedawno mogliśmy oglądać kinową premierę „Inferno”. Ci którzy wcześniej odwiedzili Florencję, mogli jeszcze raz nasycić się atmosferą i widokiem tych wspaniałych miejsc.

Palazzo Vecchio, z górującą nad Piazza della Signoria wieżą. 

W ubiegłym roku w październiku, podczas mojego poprzedniego pobytu we Florencji, powstawał tu serial TV – Medici: Masters of Florence (Medyceusze: Władcy Florencji) TV dramat historyczny z Richardem Maddenem w roli Kosmy i Dustinem Hoffmanem w roli jego ojca (film właśnie ma premierę telewizyjną).

Florencja to także jedzenie i kuchnia, która zostawia wspaniałe wspomnienia, podobnie jak muzea i galerie. Obok produktów typowych dla całej Toskanii ( pisałam o tym w poście Jesień w Toskanii), można natknąć się na specjały takie jak Lampredotto, serwowane niezmiennie od XV wieku, na ulicznych stoiskach. Lampredotto to część krowiego żołądka   duszona z warzywami i pomidorami. Po posiekaniu i wymieszaniu z wywarem, w którym się dusiło, podawane w bułce z ziołowym sosem – do wyboru – zielonym (łagodnym) lub czerwonym (ostrym).

Lampredotto –  popularne we Florencji street food.

Na każdym, kto odwiedził Florencję, bez względu na to, czy jest miłośnikiem historii, sztuki, architektury, czy zwykłym włóczęgą, miasto odciska swoje niezapomniane piętno.

Flaczki à la lampredotto